“ปลิง”พูดชื่อขึ้นมาก็กลัวแล้วน่ะค่ะ ค่ะปลิงที่เราๆเกลียดกลัวกันนั่นแหละค่ะไม่ใช่ผลไม้แน่นอนค่ะ หากแต่ว่า”ปลิง”ที่เรากลัวกันนั้น กลับสร้างได้งามหรือเรียกได้ว่ารายได้เกือบแสนเลยทีเดียวสำหรับหมู่บ้านนี้ และก็ทำกันมาเป็นอาชีพหลักสามารถเลี้ยงตัวเองและครอบครัวแถมมีเงินเหลือเก็บอีกต่างหาก เรามาติดตามกันค่ะว่าหมู่บ้านปลิงอยู่ที่ไหน แล้วเขาจับไปทำอะไรขายกันยังไง ติดตามเรื่องราวสาระดีๆได้ที่บ้านน้อย สรรหามาเล่าสู่กันฟังค่ะ
ปลิงเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในน้ำนิ่งตามหนองน้ำธรรมชาติ หรือคลองและก็พื้นที่แฉะเช่นบริเวณป่าดงดิบเขตร้อน อาหารของปลิงก็คือเลือดของสัตว์ที่ลงไปในน้ำเช่นวัว,ควาย,สัตว์เลื้อยคลาน,สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม หรือแม้กระทั่งคนปลิงก็ดูดเลือดเป็นอาหารเค้าได้เช่นกันค่ะ ปลิงจะมีลำตัวคล้ายๆกับทาก ปลิงไม่มีดวงตาจึงอาศัยการจับแรงสั่นสะเทือนจากการเคลื่อนไหวของเหยื่อด้วยแรงสั่นสะเทือนในน้ำ เมื่อปลิงเกาะหรือดูดเลือดจนอิ่มแล้วปลิงจะมีลำตัวที่อ้วนแล้วก็ลำตัวก็อ่อนและนิ่มแล้วก็จะหลุดล่วงลงสู่พื้นดินเอง
ทางการแพทย์สมัยโบราณนั้น ว่ากันว่าได้นำปลิงมาดูดพิษหรือเลือดเสียออกจากร่างกาย และในปัจจุบันก็มีการนำคุณสมบัติของปลิงมาทำให้เส้นเลือดในร่างกายไม่อุดตันโดยเฉพาะเส้นเลือดหัวใจ หรือ นำมาช่วยให้เลือดในร่างกายหมุนเวียนได้ดีขึ้น และทางต่างประเทศเพื่อนบ้านของเรา เช่นมาเลเซียและจีนก็นิยมนำไปสกัดเป็นยาและก็ยังนำไปเพาะเลี้ยงอีกด้วยค่ะ
“ปลิง”สัตว์เลือดเย็นนักดูดเลือดที่หลายคนหรือเกือบทุกคนก็ว่าได้ที่เกลียดกล้ว แต่ไม่ใช่หมู่บ้านนี้ค่ะ ชาวบ้าน หมู่บ้านดอนศาลา อำเภอนาหว้า จังหวัดนครพนม ซึ่งหมู่บ้านนี้ทำอาชีพจับปลิงขายกันค่ะ เห็นเป็นไม่ได้ต้องลุยหน้าจับใส่ถังส่งขายอย่างเดียวเลยค่ะ เพราะว่าปลิงกลายเป็นสัตว์ที่มีมูลค่ามหาศาลสำหรับชาวบ้านมาก ไม่มีค่าใช้จ่ายในการจับไม่มีค่าอาหารในการเลี้ยงดู แค่มือสองมือและก็สวิงและถังสำหรับใส่ปลิงแค่นั้นเอง หากันวันล่ะสองสามชั่วโมงก็ได้เงินใช้กันแล้วค่ะ
ทุกๆตอนเช้าชาวบ้านในบ้านดอนศาลา จะออกเดินทางไปยังแหล่งน้ำหรือคลองน้ำธรรมชาติภายในหมู่บ้านและตามหมู่บ้านใกล้เคียง ซึ่งช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่ชาวบ้านกล่าวมาก็คือก่อนเที่ยงค่ะ จะเป็นช่วงเวลาที่เหมาะในการจับและจะได้จำนวนเยอะกว่าเวลาอื่นๆ ปลิงที่จับได้ก็จะมีหลายชนิด มีทั้งปลิงเข็ม,ปลิงควาย ในระหว่างที่ชาวบ้านจับก็จะมีเกาะมีโดนดูดเลือดกันบ้างแต่ชาวบ้านก็ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย เพราะเงินล้วนๆและชาวบ้านก็บอกอีกว่าปลิงไม่มีอันตราย มันจับก็แค่แกะออกแล้วก็จับใส่ถังไว้ก็พอ และปลิงอยู่ใต้น้ำหรือบนดินที่อยู่ใต้น้ำ ถ้าเราอยู่นิ่งๆปลิงก็เกาะ เพราะฉนั้นในการหาปลิงของชาวบ้านก็คือ ใช้ไม้ตีน้ำและก็ใช้เท้าเขี่ยน้ำและดินที่ด้านล่างให้เหมือนกับวัวหรือควายลงเล่นน้ำยังไงยังงั้นเลยค่ะ ปลิงก็จะลอยตัวขึ้นมา แล้วใช้สวิงตักขึ้นมาก็มีปลิงติดมาทีละตัวสองตัว ก็จับใส่ถังที่เตรียมไปแค่นี้แหละค่ะวิธีการหาง่ายมาก
ชาวบ้านที่นี่ไม่กลัวปลิงค่ะ มีแต่ปลิงกลัวชาวบ้านมากกว่า ชาวบ้านบอกว่าได้ทำอาชีพนี้กันมานานเกือบ20 ปีแล้วค่ะ เมื่อก่อนทำงานรับจ้างทั่วไปก็ไม่พอใช้แถมเป็นหนี้เป็นสิน แต่เมื่อมีอาชีพจับปลิงขายและมีพ่อค้าคนกลางรับซื้อกันอย่างไม่มีกำหนดขอแค่มีปลิงมาขายให้รับซื้อหมด ก็ทำให้ฐานะดีขึ้นไม่เดือดร้อน แถมมีเงินเหลือเก็บเพราะอย่างที่บอกมาการจับปลิงไปขายนั้นไม่มีรายจ่ายใดๆเลยค่ะ ใครไม่มีรถพ่อค้าที่รับซื้อก็มีรถยนต์พาไปยังแหล่งที่จับปลิงอีกต่างหาก ไม่ต้องเสียค่าน้ำมันรถเลย ใช้แค่ใจกล้าไม่กล้วปลิงสองมือจับสองเท้าเขี่ยน้ำแค่นั้นได้ตังง่ายๆสบายเลยค่ะ (ผู้เขียนต้องไปฝึกวิชาหรือไม่ก็ขอของวิเศษจากโดเรม่อนให้ปลิงสลบไม่ไต่กระดึบๆก่อนค่อยตักไปขายถึงจะได้ค่ะ ความสามารถพิเศษเฉพาะบุคคลจริงๆค่ะไม่กล้าเลียนแบบ)
ชาวบ้านดอนศาลานี้ เริ่มจับปลิงกันมาตั้งแต่ พ.ศ.2525 โดยเมื่อจับปลิงได้มาแล้วก็จะนำไปส่งยังบ้านของพ่อค้าที่รับซื้อปลิง ปลิงจะไม่แยกประเภทว่าเป็นปลิงชนิดไหน จะนำไปชั่งน้ำหนักว่าได้ปลิงมาคนล่ะกี่กิโลกรัม ก็รับเงินกันไป
พ่อค้าที่รับซื้อปลิงบอกว่าเมื่อชาวบ้านนำปลิงมาขายให้ พ่อค้าก็จะชั่งแล้วก็จ่ายตามจำนวนให้กับชาวบ้าน แล้วก็จะนำปลิงไปเก็บไว้ในบ่อเก็บปลิงต่างหากบ่อแต่ล่ะบ่อก็จะใส่น้ำไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ปลิงตาย ถังละประมาณ 50 กิโลกรัมเพื่อรอออเดอร์จากพ่อค้าคนกลางอีกต่อหนึ่ง ซึ่งแหล่งที่รับซื้อปลิงสดก็จะได้แก่ พ่อค้าจากประเทศเพื่อนบ้าน เช่นจีน,ไต้หวัน,มาเลเซีย
ปลิงสดพ่อค้าคนกลางส่งต่อยังแหล่งรับซื้อประเทศมาเลเซีย เพื่อนำไปเพาะเลี้ยง
ปลิงตากแห้ง ต้องนำปลิงไปเผาหรือต้ม แล้วนำมาตากแห้ง ราคาจะแพงกว่าปลิงสด
ช่วงพฤษภาคม-มิถุนายน ช่วงนี้ปลิงจะเยอะเป็นช่วงหน้าฝนหรือฝนตกใหม่ๆปลิงจะเยอะวันหนึ่งๆจะได้ปลิงประมาณ 100 โลเลยทีเดียวค่ะซึ่งราคาปลิงสด รับซื้ออยู่ที่ราคา 250/กิโลกรัม ปลิงแห้งอยู่ที่ราคา 400/กิโลกรัม ซึ่งปลิงแห้งก็จะมีการนำปลิงไปต้ม แล้วก็นำไปตากแดดถึงจะมาขายต่อให้กับพ่อค้าได้ และราคาที่พ่อค้าคนกลางส่งต่อออกไปยังออเดอร์ประเทศเพื่อนบ้านต่อนั้นอยู่ที่ราคา ปลิงสด 600/กิโลกรัม ปลิงแห้งอยู่ที่ 700/กิโลกรัม ปลิงสดจะส่งมาเลเซีย เพื่อนำไปเลี้ยงต่อส่วนปลิงแห้งจะมีออเดอร์มาจากจีนและไต้หวัน ซึ่งก็มีชื่อเสียงในเรื่องยาสมุนอยู่แล้วน่ะค่ะก็ต้องนำไปสกัดเป็นยากันต่อไป
หากใครสนใจหรือไม่กลัวปลิง ก็จับไปทำกันแบบตากแห้งแล้วสามารถนำไปส่งขายได้น่ะค่ะ ที่บ้านดอนศาลา อำเภอนาหว้า จังหวัดนครพนม มีออเดอร์รับซื้อตลอดไม่มีจำนวนจำกัดค่ะ แต่หากมีวิธีไม่ให้ปลิงตายได้ก็เก็บใส่ถังแล้วนำไปขายได้ค่ะรายได้งามทีเดียวแต่ก็ต้องอาศัยความเคยชินนิดหนึ่งน่ะค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีค่าในตัวของตัวเองค่ะ ไม่ว่าคน,สัตว์,สิ่งของ ไม่ใช่ว่าหน้าตาหน้ากลัวแล้วจะไม่มีดีในตัวของในแต่ล่ะสิ่งล่ะอย่างน่ะค่ะ ปลิงที่ทุกคนกลัวๆยังมีค่ามีราคาแถมยังช่วยส่งเสริมอาชีพให้กับชาวบ้าน กันได้อย่างเป็นกอบเป็นกำกันเลยทีเดียว หากใครสนใจอาชีพนี้ก็ลองศึกษาวิธีจับปลิงดูน่ะค่ะเผื่อจะได้มีรายได้เสริมขึ้นมา ซึ่งบ้านดอนศาลาก็หาไม่อยากค่ะ จังหวัดสกลนครหรือจังหวัดนครพนม ถ้าถามว่าบ้านดอนศาลาอำเภอนาหว้าไปทางไหน รับรองเค้าบอกเส้นทางไปถูกหมดค่ะ ติดตามเรื่องราวสาระดีๆ ที่บ้านน้อย สรรหามาเล่าได้ที่นี่ Baannoi.com
